Integrowana Ochrona Roślin Uprawnych

Zapobieganie, a co najmniej ograniczenie wylegania jest możliwe dzięki stosowaniu retardantów. Mechanizm działania tych środków polega na hamowaniu elongacyjnego wzrostu źdźbeł przy jednoczesnym przyroście ścian źdźbeł na grubość. Wpływ na te dwa elementy pozwala zapobiec niekorzystnemu zjawisku wylegania.

CCC to popularny skrót określający chlorek chloromekwatu. Wnika on do roślin przede wszystkim przez liście i w małym stopniu jest pobierany przez korzenie. Następnie jest przemieszczany do stożków wzrostu, w których blokuje biosyntezę giberelin, czyli w końcowym efekcie hamuje wzrost i zapobiega wyleganiu.
Etefon pobierany jest przez liście. Mechanizm jego działania oparty jest na uwalnianiu z preparatu etylenu, który blokuje działanie substancji wzrostowych – auksyn, co także prowadzi do skrócenia długości źdźbła.

Trinekspak etylu – reprezentowany przez Moddus 250 EC, Modena 250 EC, pobierany jest przez zielone części zbóż. Jego działanie zbliżone jest do CCC, również zakłóca procesy biosyntezy giberelin, jednak w innym etapie procesów fizjologicznych.

Decydującymi czynnikami mającymi wpływ na skracanie i usztywnianie źdźbeł jest termin stosowania regulatorów wzrostu i wysokość ich dawki. Dawki preparatów zawierających CCC w jęczmieniu są mało zróżnicowane i wahają się w granicach 1,0 do 1,25 l/ha produktów handlowych zawierających 620 g/l CCC.
Produkty oparte na CCC w jęczmieniu jarym zalecane są bardzo wcześnie, bo w fazie od 2 do 4 liści. Tego typu zabiegi skracania źdźbła także mają pozytywny wpływ na rozwój korzeni oraz proces krzewienia się. Nie zaleca się tych środków w uprawie jęczmienia ozimego.

Wszystkie formy użytkowe etofenu są produkowane w formulacji 480 SL. W jęczmieniu ozimym zalecana dawka 1,5 l/ha, w uprawach jarych zalecana jest połowa tej dawki. Termin stosowania dla jęczmienia jarego i ozimego jest prawie taki sam – od fazy drugiego kolanka do otwarcia się pochwy liściowej liścia flagowego (BBCH 32-47) lub pierwszych ości (BBCH 32-49).

Trineksapak etylu jest zalecany w obu jęczmieniach. W ozimym w dawce 0,6l/ha, w jarym w dawce niższej 0,4l/ha. Początkowy termin dla obu jest taki sam. Zabieg można rozpocząć od fazy 1 kolanka. W jęczmieniu jarym termin jest krótki, ponieważ zabiegi należy zakończyć w fazie drugiego kolanka, natomiast w jęczmieniu ozimym opryski można wykonywać do fazy całkowicie rozwiniętego liścia flagowego.

Na prawidłowy proces skracania ma wpływ także przebieg temperatury. Środki zalecane do skracania źdźbła powinny być stosowane w temperaturze nie niższej niż 10⁰C. Taka temperatura po zabiegu powinna się utrzymywać, chociaż przez kilka godzin na dobę, przez 6-7 dni. Zabieg musi być wykonany na rośliny suche, w niepewnych warunkach kilka godzin przed spodziewanym deszczem.

Stosowanie retardantów nie zawsze gwarantuje zabezpieczenie plantacji jęczmienia przed wylegnięciem. Powoduje co najmniej częściowe zabezpieczenie przed stratami ilościowymi i wpływa na cechy jakościowe ziarna jęczmienia.