Integrowana ochrona jest podejściem, które pozwala rozwiązać problem występowania organizmów szkodliwych skutecznie i bezpiecznie przy pomocy najnowszych dostępnych technologii. Wymaga zastosowania najlepszych kombinacji metod agrotechnicznych, biologicznych, hodowlanych i w określonych sytuacjach metody chemicznej. Jednocześnie należy oceniać potencjalne koszty zastosowanych metod, zarówno pod względem ekonomicznym jak i społecznym.
Strategia integrowanej ochrony opiera się na trzech podstawowych elementach:
1. Zapobieganiu występowania i namnażania się organizmów szkodliwych.
2. Prowadzeniu obserwacji upraw (lustracji) i podejmowaniu decyzji.
3. Interwencji, gdy środki bezpośredniego zwalczania są konieczne.
Zapobieganie to stworzenie optymalnych warunków dla rozwoju roślin uprawnych i maksymalne zwiększenie oporu środowiska przed organizmami szkodliwymi. Zdrowe i dobrze wykształcone rośliny są mniej podatne na porażenie przez czynniki chorobotwórcze i łatwiej regenerują ewentualne uszkodzenia, a chwasty są dla nich mniej konkurencyjne.
Do elementów prewencji zalicza się:
– płodozmian (zmianowanie)
– lokalizację pola
– uprawa roli
– zdrowy materiał siewny i nasadzeniowy
– dobór odmian
– termin i normy wysiewu
– ochrona i zwiększenie populacji organizmów pożytecznych
– zbalansowana żyzność i stosunki wodne gleby
– znajomość chorób, szkodników i chwastów
Obserwacja upraw w celu monitorowania poziomu występowania organizmów szkodliwych, jak również obserwacja występowania organizmów pożytecznych, jest niezbędna w celu podjęcia właściwej decyzji co do potrzeby zastosowania środków zwalczania. Umiejętne zastosowanie wyników obserwacji nad pojawieniem się i nasileniem występowania agrofagów, przyczynia się do zminimalizowania ryzyka ewentualnych szkód i wyeliminowania nadmiernego, niepotrzebnego zużycia środków ochrony roślin. Pozwala również na określenie optymalnego terminu zabiegu z uwzględnieniem wartości progu ekonomicznej szkodliwości i zadecydowanie czy zabieg należy wykonać, czy powinno się z niego zrezygnować.
Próg ekonomicznej szkodliwości określa się jako taką liczebność szkodnika, nasilenie choroby, czy liczbę chwastów, przy której wartość spodziewanej utraty plonu przewyższa koszt wykonania zabiegu ochronnego i wyraża się wzorem:
E = Pu/KZ
E- ekonomiczna efektywność zabiegu ochrony roślin
Pu – wartość produkcji uratowanej
KZ – koszt zabiegu
Ekonomiczna efektywność musi mieć wartość powyżej 1, czyli spodziewana wartość produkcji uratowanej powinna być wyższa od kosztów zabiegu.
Metody opracowywania progów szkodliwości dla szkodników i chorób są bardzo zróżnicowane i są zależne od uprawy i badanego organizmu szkodliwego.
Na portalu www.integrowana-ochrona.pl zamieszczono zestawienia wartości progów ekonomicznej szkodliwości dla ważniejszych organizmów szkodliwych.
Wartości progów szkodliwości nie można traktować jako jedynego i ostatecznego kryterium decydującego o podjęciu zwalczania, wartość ta musi być skonfrontowana z sytuacją fitosanitarną, warunkami klimatycznymi oraz stanem roślin uprawnych na każdym polu.
Pamiętaj!
Ze środków ochrony roślin należy korzystać z zachowaniem bezpieczeństwa. Przed każdym użyciem przeczytaj informacje zamieszczone w etykiecie i informacje dotyczące produktu.
Zwróć uwagę na zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia oraz przestrzegaj środków bezpieczeństwa zamieszczonych w etykiecie.